Wśród czynników chroniących młodzież przed zachowaniami problemowymi,wyróżniają się dobre relacje z osobami dorosłymi (bliska więź z rodzicami, autorytet osoby dorosłej spoza rodziny).

 Umiejętności, cechy i postawy prezentowane przez dorosłych mogą pomóc nastolatkowi pokonać różne trudności, związane z tą fazą dojrzewania.

Okres dorastania to piąte stadium rozwojowe człowieka obejmujące lata od 10/12 r.ż. do 18/20 r.ż. W tym okresie jednostka staje przed bardzo ważnym kryzysem psychospołecznym: tożsamość kontra niepewność roli i podejmuje próbę odpowiedzi na pytania: kim jestem? kim mogę być? co to znaczy wierność samemu sobie?

Jakość rozwiązania wspominanego kryzysu w istotnym stopniu zależy od relacji młodego człowieka z otoczeniem, a zwłaszcza znaczącymi dorosłymi, których spotyka na swej drodze. W procesie rozwoju istotne znaczenie ma bowiem to, czy "(...) znaczące dla niego osoby z najbliższego otoczenia potrafią rozpoznać trafnie jego potrzeby w danym momencie rozwojowym i dostosować do nich swoje oczekiwania. Owo dopasowanie (lub jego brak) jest głównym czynnikiem wyznaczającym tempo i rytm procesu rozwoju w różnych sferach". Ważne jest więc, aby dorosły znajdujący się w bliskim otoczeniu młodego człowieka w okresie dorastania, posiadał cechy pozwalające mu na towarzyszenie i wspieranie go w trudnym procesie rozwiązywania kryzysu tożsamości i nawiązywanie z nim otwartego, dojrzałego dialogu, który pozwoli nastolatkowi uporać się z owym kryzysem samodzielnie, ale nie samotnie.(...)